مگر اینکه زادروزها و جان سپاریها بهانه ای باشند تا ابراهیم منصفی، نیمای

هرمزگان را به یاد آوریم ،چه گفتاری بهتر از چکامه های خود وی که در این

 
خورشید من
در ظهر زندگی غروب کرد.
ماهتابم
در اوّلین شب هلال
بپایان رسید.
صبحم همه شبانه بود و شبنم
و عصرهایم
در کوچه های خلوت دیروز گشتن .

* * *
ما چشمهایمان را
با هم معامله کردیم .
و قلب هایمان را
به یکدیگر دادیم .
ما یکنفر شدیم
و
از داستان عشق بزرگمان
تنها « من » ماندم .
من که
خورشیدم در ظهر زندگی غروب کرد .